Levin Boris Efimowicz jest znany jako stały uczestnik telewizyjnego „Klubu ekspertów” i wysoko wykwalifikowany kompilator zadań dla członków klubów intelektualnych, takich jak „Co? Gdzie Kiedy? ”I„ Pierścień mózgu ”.
W 1994 roku Boris Efimowicz dołączył do radzieckich ekspertów - członków elitarnego klubu telewizyjnego naukowców. Rok później, będąc w drużynie M. Smirnova, Levin został właścicielem czerwonej kurtki i posiadaczem statusu „nieśmiertelności”, a także wziął udział w grze poświęconej dwudziestej rocznicy klubu „Co? Gdzie Kiedy?
Boris Levin: biografia
Boris Levin urodził się w 1960 roku. Podobnie jak wielu jego rodaków urodzonych w czasach zimnej wojny, czytanie książek znalazło się na liście głównych atrakcji.
Boris zainteresował się „Klubem ekspertów” w 1988 roku. Rok później, kiedy grupa aktywistów postanowiła utworzyć Międzynarodowe Stowarzyszenie, był wśród nich Boris Levin. „Co? Gdzie Kiedy? Stał się częścią jego życia. Dziś Levin jest aktywnym uczestnikiem i członkiem zarządów organizacji międzynarodowych i ukraińskich.
Levin stał się stałym uczestnikiem turniejów telewizyjnych Brain Ring w 1991 roku. W ramach zespołu Stirol zdobył dziesięć mistrzostw, aw 1994 roku otrzymał tytuł absolutnego mistrza. Boris Efimowicz jest również znany wielu jako uczestnik ukraińskiego pierścienia mózgowego.
1997 był najbardziej „owocnym” rokiem dla Borysa. Po zdobyciu rekordowego ilorazu inteligencji i otrzymaniu małej kryształowej sowy, Boris Levin, między innymi, stał się właścicielem nagrody specjalnej.
„Co? Gdzie Kiedy? ”: Liga dziecięca
W pałacu pionierów miasta Gorłowka Levin Boris Efimowicz prowadzi Klub Młodych Intelektualistów. Spośród swoich młodych podopiecznych założył i przygotował kilka drużyn - mistrzów Ukrainy.
Ponadto Boris Efimowicz jest autorem, organizatorem i gospodarzem wielu dużych festiwali intelektualnych dla dzieci pod nazwą „Bajka Czekoladowa”, uznawanych za najlepsze konkursy młodzieżowe ze wszystkich takich wydarzeń w WNP.
Dzięki „Chocolate Tale” program o tej samej nazwie pojawił się wówczas w telewizji w Doniecku.
Rozwój metodologiczny Borisa Levina jest popularny wśród członków międzynarodowych klubów „Co? Gdzie Kiedy? ”Działamy na Ukrainie i w krajach WNP.
Boris Levin: instrukcje dla „manekinów”
Książka Levina „Co? Gdzie Kiedy „manekiny” rzucają światło nie tylko na pytania, które są zawsze dostępne dla początkujących i fanów tej gry, ale także przyczyniają się do rozwoju umiejętności komunikacyjnych i przywódczych czytelnika.
Główne tematy, które poruszył Levin Boris Efimowicz, dotyczą przejścia początkujących uczonych klubowych do elitarnego zespołu mistrzów, opanowania techniki, dzięki której można urozmaicić czas wolny, a także osiągnięcia wyższego poziomu umiejętności.Po przeczytaniu książki do końca czytelnik wpadnie na pomysł, jak założyć interesujący klub mody i nauczy się prowadzić wydarzenia w taki sposób, aby zyskać wiarygodność w oczach najbliższego otoczenia.
Na końcu każdej sekcji autor krótko streszcza jej istotę, a także zachęca czytelnika do utrwalenia informacji otrzymanych w praktyce - do udzielenia odpowiedzi na dwadzieścia pytań czcigodnego członka klubu „Co? Gdzie Kiedy? Każda odpowiedź trwa jedną minutę.
Zaczyna się od pomysłu
Wiadomo, że program telewizyjny „Co? Gdzie Kiedy? Rozpoczęła się z prostą zabawką dla dzieci. Przezroczysta hula z koniem przeskakującym przez przeszkody w środku skłoniła Władimira Jakowlewicza Woroszyłowa do zastanowienia się nad stworzeniem klubu dla dorosłych uczonych.
Mówiąc o Woroszyłowie, Levin Borys Efimowicz opisuje go jako osobę złożoną, ale genialną reżysera: trudno było się z nim porozumieć, ale praca z nim była interesująca. Pracoholik-Woroszyłow, wybierając zespół organizacyjny (redaktorzy, oświetlenie, kamerzyści itp.), Szukał ludzi, którzy wyglądali jak oni: gotowi poświęcić dosłownie wszystko ze względu na sukces.
Jak wiecie, w czasach radzieckich „Klub koneserów” był kilkakrotnie zamykany, pozbawiony ich lokali, a nawet złożony na rozprawę. Jednak wszystkie ataki na „Klub” z powodu energii twórczej emanującej od jego twórców okazały się ostatecznie przydatne. Na przykład zakaz pojawiania się w kadrze, Władimir Jakowlewicz Woroszyłow (w latach 70. był niełaskawiony władzom) zamienił się w „sztuczkę”: był niewidocznie obecny w kadrze, a uczestnicy programu słyszeli tylko jego głos.
