Partijen bij sociaal partnerschap: werknemers en werkgevers. Arbeidsrelaties, arbeidscontract

De partijen bij het sociaal partnerschap zijn managers en werknemers van ondernemingen. Ze gaan gepaste relaties aan, sluiten overeenkomsten, vormen samenwerkende instanties.

Wat is sociaal partnerschap?

Op het gebied van productie is er een complex van mechanismen en instellingen voor het coördineren van de belangen van de deelnemers. Het is gebaseerd op gelijke samenwerking. Het concept van sociaal partnerschap wordt relatief recent in de verwerkende sector gebruikt. De ontwikkeling van deze instelling wordt beschouwd als een van de belangrijkste taken in het proces van het versterken van de sociale oriëntatie van een markteconomie. Partijen bij sociaal partnerschap zijn traditioneel vakbonden en bedrijfsverenigingen. In Rusland is de zogenaamde tripartistische structuur actief. Daarin treedt de staat op als een derde partij bij sociaal partnerschap. Haar activiteiten zijn onder meer gericht op het bieden van garanties voor de uitvoering van overeenkomsten. Het bereiken van de coördinatie van belangen in het kader van opkomende relaties vindt plaats door collectieve onderhandelingen. Tijdens deze bijeenkomsten bespreken en keuren de partijen bij sociaal partnerschap de voorwaarden voor professionele activiteit, de betaling en het verstrekken van garanties goed. De rol van de deelnemers in het functioneren van de onderneming is ook overeengekomen.

Instituut details

Het systeem van sociaal partnerschap zorgt voor het bereiken van een relatieve balans tussen belangen van werknemers en werkgevers op basis van een compromis en leidt tot consensus. Het fungeert als een effectief instrument voor het combineren van openbare gerechtigheid en economische efficiëntie. In geïndustrialiseerde landen zijn er verschillende vormen van sociaal partnerschap. De corporatistische structuur omvat de oprichting van speciale organen, mechanismen en procedures. Het komt vrij vaak voor in Japan, Zweden, Nederland, Duitsland, Zwitserland en andere landen. In Oostenrijk zijn er bijvoorbeeld vormen van sociaal partnerschap, zoals pariteitscommissies, adviescommissies en raden. In staten waar er geen speciale instellingen voor interactie zijn, wordt de zogenaamde pluralistische structuur van relaties ontwikkeld. Deze situatie is typisch voor Canada, het VK en andere landen. In deze staten vindt de coördinatie van belangen plaats via het traditionele politieke proces via partijen, vakbonden, parlementen en de interactie van werkgevers en werknemers in het kader van individuele ondernemingen.

Sleutelgebieden

Momenteel zijn de vormen van sociaal partnerschap in Rusland onvoldoende ontwikkeld. Voor een actievere promotie en verbetering van de instelling en mechanismen moet de staat passende propaganda voeren. Deze taak kan worden gerealiseerd via openbare advertenties, op verschillende conferenties, seminars, via outreach, inclusief via internet, en door actieve interactie met de media.

Partijen bij sociaal partnerschap: werkgevers

De interactie van de deelnemers aan het productieproces moet plaatsvinden via hun vertegenwoordigers. In dit verband heeft de wetgever in de TC een speciaal hoofdstuk opgenomen, waarin de kring van bevoegde entiteiten wordt gedefinieerd, evenals de juridische status van elke partij bij sociaal partnerschap.Met name vertegenwoordigers van de werkgever zijn het hoofd van de onderneming of personen die door hem zijn aangesteld om de relevante functies uit te oefenen. De directeur van de organisatie sluit een arbeidsovereenkomst met elke fulltime medewerker (een voorbeelddocument wordt in het artikel gepresenteerd). Het bevat de belangrijkste bepalingen voor verdere interactie tijdens de implementatie door professionele beroepsbeoefenaars bij één onderneming. In overeenstemming met de voorwaarden voorgeschreven in het document oefent het hoofd van de organisatie de rechten uit en voert het uit verantwoordelijkheden van de werkgever. Dit betekent dat de directeur van de onderneming alle acties namens de werkgever uitvoert. Deze bepaling is opgenomen in de arbeidsovereenkomst.

Een voorbeelddocument kan ook paragrafen bevatten die de mogelijkheid bepalen om namens de onderneming en andere bestuursorganen te spreken. Het kan bijvoorbeeld een raad van bestuur zijn of een speciaal bevoegd persoon. Deze bepaling wordt weerspiegeld in de samenstellende of lokale wettelijke documenten. Bovendien moet de mogelijkheid worden overwogen om een ​​beheersmaatschappij of individuele ondernemer toestemming te verlenen. Deze entiteiten zullen acties namens de onderneming uitvoeren, ook in het kader van sociaal partnerschap, tenzij anders bepaald in het charter.

Externe manager

Onlangs is een ander type weergave vrij wijdverbreid geworden. Bij erkenning van de insolventie van de onderneming en het openen van een faillissementsprocedure of bij de invoering van extern management, wordt het contract van de werknemer en de werkgever beëindigd. Administratie wordt toevertrouwd aan de door de rechtbank aangewezen persoon. Een externe of curator vertegenwoordigt de belangen van de werkgever bij het wijzigen of sluiten van een collectieve overeenkomst, evenals bij het uitoefenen van het recht van werknemers van de onderneming om deel te nemen aan het management.

verenigingen

Er zijn verschillende niveaus van sociaal partnerschap: regionaal, federaal, intersectoraal, territoriaal, enz. Bij elk van hen worden de belangen van ondernemers vertegenwoordigd door hun verenigingen. Dit zijn non-profit organisaties, waarvan de samenstelling op vrijwillige basis wordt gevormd. Ze vertegenwoordigen de belangen van werkgevers in de omgang met vakbonden, overheidsinstellingen en lokale structuren. De werkgeversorganisaties streven niet naar winst uit hun activiteiten en verdelen geen inkomsten onder hun leden. Ze voeren hun activiteiten onafhankelijk van overheidsinstanties, lokale autoriteiten, vakbonden, partijen en andere organisaties uit.

Werknemersvertegenwoordigers

De belangrijkste entiteiten die bevoegd zijn om de belangen van werknemers te verdedigen, zijn vakbonden en vakbonden. Zij handelen op hun beurt via hun bevoegde instanties. In overeenstemming met de wetgeving zijn vakbonden structuren gevormd op basis van de bepalingen van het charter. Een gevolmachtigde kan ook optreden als een orgaan - een vakbondsvertegenwoordiger - het hoofd, de vakbondsorganisatie, de vakbondsorganisator of een andere entiteit. Zijn krachten zijn vastgelegd in het charter. Op territoriaal, federaal, sectoraal en regionaal niveau worden bij het ondertekenen van overeenkomsten, het goedkeuren van aanwijzingen en het voeren van overleg over sociaal en economisch beleid de belangen van werknemers alleen vertegenwoordigd door vakbonden en relevante organisaties.

All-Russische verenigingen

Ze worden gevormd uit vertegenwoordigers van vakbonden op vrijwillige basis in overeenstemming met het charter en de constituerende overeenkomst. De documentatie moet de doelen, doelstellingen, naam van de vereniging vermelden. Het charter definieert de samenstelling van de deelnemers, het territorium waarin de organisatie actief is. Het bepaalt ook de volgorde volgens welke de vorming van vakbonden en de taakomschrijving worden uitgevoerd.

Primaire organisaties

Ze vertegenwoordigen de belangen van werknemers binnen specifieke ondernemingen.De algemene regel van hun functioneren is vastgelegd in art. 30 winkelcentrum. In overeenstemming met de norm vertegenwoordigen de primaire vakbondsorganisatie en haar structuren de belangen van werknemers in de vakbond. Er is echter een uitzondering op deze regel. In sommige gevallen is een vakbondsorganisatie de vertegenwoordiger van alle werknemers van een bepaalde onderneming, ongeacht hun lidmaatschap van de vakbond. Deze situaties worden gedefinieerd in art. 37 winkelcentrum. In overeenstemming met de norm behartigt een vakbondsorganisatie de belangen van alle werknemers als:

1. Het verenigt meer dan 50% van de werknemers.
2. Twee of meer primaire structuren, waarin meer dan de helft van de werknemers in het algemeen bestaat, vormden een enkel orgaan.
3. Op de algemene werknemersvergadering werd een vakbondsorganisatie gekozen die belast is met deelname aan collectieve onderhandelingen namens alle werknemers van de onderneming.

Bovendien wordt het gezag van werknemers die geen lid zijn van de primaire vakbond overgedragen. De mogelijkheid van vertegenwoordiging namens alle werknemers wordt geboden voor deelname aan collectieve onderhandelingen, wijziging of sluiting van een overeenkomst, alsmede voor het oplossen van geschillen. Het verdedigen van de belangen van alle werknemers bij andere vormen van sociaal partnerschap is niet wettelijk vastgelegd. Deze leemte kan worden opgevuld door een passende voorwaarde in de collectieve overeenkomst op te nemen.

Kenmerken van samenwerking

De TC definieert de vormen waarin sociaal partnerschap wordt uitgevoerd. Ze worden gepresenteerd als specifieke soorten interactie tussen werkgeversvertegenwoordigers en werknemers. Volgens art. 27 TC sociaal partnerschap kan de vorm aannemen van:

1. De participatie van werknemers en hun vertegenwoordigers in het management van de onderneming.
2. Wederzijds overleg. In de loop van hen wordt er gesproken over kwesties in verband met de regulering van professionele relaties. In het bijzonder worden de verantwoordelijkheid van de werkgever voor de werknemer en de garanties voor de rechten van werknemers uitgelegd. Daarnaast worden problemen met het verbeteren van wetgeving besproken.
3. Collectieve onderhandelingen. Ze bereiden overeenkomsten voor die belangrijke bepalingen bevatten voor de activiteiten van deelnemers in relaties, de verantwoordelijkheid van de werknemer en de werkgever voor hun niet-nakoming, evenals hun ondertekening.
4. De deelname van vertegenwoordigers van de werkgever en werknemers aan de beslechting van geschillen in het kader van professionele activiteiten.

Deze vormen van partnerschap worden als fundamenteel beschouwd. Naast hen wordt de vorming van organen op gelijke voet voorzien voor het oplossen van dringende specifieke problemen. Dit kunnen HSE-commissies, werkgelegenheidscoördinatiecommissies, enzovoort zijn.

Art. 9 TC

Deze norm voorziet in de verantwoordelijkheid van de partijen bij sociaal partnerschap. Het wordt in specifieke gevallen geïnstalleerd. In het bijzonder kunnen negatieve gevolgen ontstaan ​​als gevolg van:

1. Ontwijking van deelname aan onderhandelingen, verzuim om informatie te verstrekken die nodig is voor de uitvoering ervan en toezicht op de naleving van de collectieve overeenkomst.
2. Schending van voorwaarden of niet-naleving van clausules van het contract.

In art. 55 van de Arbeidswet voorziet in een boete. Het wordt aangesteld in geval van niet-naleving of schending van de voorwaarden van de overeenkomst. De omvang en procedure voor het innen van boetes worden bepaald in het Wetboek van administratieve inbreuken. In de code wordt deze aansprakelijkheid alleen voorzien voor vertegenwoordigers van de werkgever.

sancties

Dit zijn de redenen voor het opleggen van administratieve boetes:

1. Ontwijking van onderhandelingen over de sluiting van een collectieve overeenkomst of schending van de deadline voor ondertekening. De werkgever is verplicht zijn vertegenwoordigers naar een vergadering met het bevoegde orgaan van werknemers te sturen. In geval van overtreding van deze vereiste, wordt een boete van 10-30 minimumlonen vastgesteld.
2. Het niet verstrekken van informatie die nodig is voor het organiseren en voeren van onderhandelingen en het toezicht op de naleving van de voorwaarden van de overeenkomst. Voor deze overtreding worden de daders geconfronteerd met een boete van 10-30 minimumlonen.
3. Onredelijke weigering om een ​​collectieve overeenkomst te ondertekenen.Voor een dergelijke actie stelt het Wetboek van administratieve delicten een geldboete vast van 30 tot 50 minimumlonen.
4. Niet-nakoming of niet-nakoming van verplichtingen uit hoofde van een collectieve overeenkomst. CAO legt in dit geval een boete op van 30-50 minimumlonen.
5. Ontwijking van het ontvangen van klachten van werknemers en van deelname aan een bemiddelingsprocedure, het niet bieden van ruimte voor het houden van een conferentie (vergadering) of het creëren van obstakels voor de organisatie van deze evenementen. Deze acties worden bestraft met een boete van 10 tot 30 minimumlonen.
6. Niet-naleving van de voorwaarden van de overeenkomst. In dit geval wordt de dader geconfronteerd met een boete van 20-40 minimumlonen.

Betrokkenheid van de overheid

Sociaal partnerschap is een vrij veelzijdig fenomeen. Het kan zich zowel op bilaterale als trilaterale basis ontwikkelen. In het laatste geval nemen ook staats- en lokale autoriteiten deel aan relaties. Ze zijn met name betrokken bij de vorming en werking van permanente structuren voor sociaal partnerschap, projectontwikkeling en het ondertekenen van overeenkomsten. Hun opname in relaties wordt bepaald door de noodzaak om rekening te houden met de belangen van de samenleving als geheel en om de ontwikkeling van collectieve regulatie van interactie in de professionele sfeer te coördineren.

In de praktijk zijn overheidsinstanties en lokale autoriteiten geen partij bij het partnerschap, maar zijn zij derde onafhankelijke deelnemers aan onderhandelingen of overleg. Ze helpen vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers bij het vinden van compromisoplossingen, houden rekening met hun belangen bij het ontwikkelen van openbaar beleid en het oplossen van juridische en managementtaken.

De secundaire rol van overheidsinstanties en lokale structuren komt tot uiting in het feit dat ze niet bij alle vormen van partnerschap betrokken zijn. Werkgevers en werknemers werken vaak samen zonder tussenkomst van derden. Dit is vooral duidelijk op lokaal niveau. Binnen één onderneming vindt interactie op bilaterale basis plaats. Het opstellen en ondertekenen van overeenkomsten wordt ook alleen uitgevoerd door vertegenwoordigers van de werkgever en werknemers, indien zij een dergelijke beslissing nemen. In dit verband worden staatsstructuren en lokale autoriteiten niet als partijen bij het partnerschap beschouwd. Ze ontvangen geen enkele autoriteit in een relatie. Dienovereenkomstig zijn staatsorganen en territoriale machtsstructuren niet aansprakelijk voor overeenkomsten die met hun deelname zijn ondertekend.

conclusie

Het IAO-verdrag stelt dat de aanwezigheid van gekozen gemachtigde werknemersvertegenwoordigers niet mag worden gebruikt om de situatie van geïnteresseerde vakbonden of hun organen te ondermijnen. De interactie tussen beroepsverenigingen en andere personen die de belangen van werknemers verdedigen, moet worden aangemoedigd. Deze bepaling van internationaal recht werd ook door het nationale recht overgenomen. In art. 31, deel 2 van de Arbeidswet, wordt vastgesteld dat de aanwezigheid van een andere vertegenwoordiger geen belemmering kan vormen voor de uitoefening van gezag door de vakbondsorganisatie. In art. 16 van de wet die de activiteiten van beroepsverenigingen regelt, wordt samenwerking uitgeroepen tot een sleutelbeginsel bij de vorming van relaties tussen alle representatieve werknemersstructuren. In dit geval moet de werkgever passende voorwaarden scheppen om de normale werking van deze entiteiten te waarborgen. In het bijzonder op grond van art. 377 van de Arbeidswet, is de werkgever verplicht om de gekozen vakbondsorganisaties de gelegenheid te geven de conferentie (vergadering) te organiseren, informatie te plaatsen, enzovoort. Soortgelijke bepalingen zijn opgenomen in art. 28 van de wet op het werk van vakbonden. De specifieke verplichtingen van de werkgever kunnen ook worden vastgelegd in collectieve overeenkomsten.